• Najstarsze znane znaleziska archeologiczne pochodzą z Turcji (9000 lat p.n.e.) i ze Szkocji (7500 lat p.n.e.). O istnieniu psa domowego świadczą egipskie i mezopotamskie rysunki (3000 - 2000 p.n.e.), które przedstawiają psy krótkonogie z opadającymi uszami.
• W starożytności, gdzie śmierć była wszechobecna, pies był uważany za idealnego przewodnika i towarzysza nie tylko w życiu, ale i w świecie duchów. W jednym z pierwszych świętych pism starożytnych Persów z pierwszego tysiąclecia n.e. stoi, że "świat istnieje tylko dzięki rozumowi psa", a ta myśl zyskała tu domowe znaczenie.
• Na egipskich zabytkach z okresu 3400 - 2100 p.n.e. znajdujemy psa różnie przedstawianego, najczęściej jako charta i zwierzę podobne do naszego jamnika. Dla Egipcjan pies był wprawdzie świętym zwierzęciem, jednak nie osiągnął takiej nietykalności i świętości jak kot. Tak Anubis - egipski bóg, przewodnik i obrońca zmarłych do podziemi, który pomagał w ich mumifikacji, był przedstawiany w postaci czarnego psa. Szczególną czcią cieszył się ten bóg w mieście Kynopolis (psie miasto) znajdującym się w środkowym Egipcie, w którego katakumbach znaleziono dużą ilość psich mumii.
• W podziemiach Greków, gdzie panował bóg Hades z żoną Persefoną nad cieniami zmarłych, strzegł pies Kerberos (łac. Cerberus). Ten mitologiczny pies był synem stohłowego olbrzyma Tyfona i półkobiety-półwęża Echidny. Kerberos miał trzy głowy, węże owinięte wokół szyi i ogon kończący się smoczą głową. Jego zadaniem było zapobiegać martwym opuszczeniu podziemi i żywym wejściu do nich. Najstarszy grecki poeta Orfeusz i bohater wojny trojańskiej Odyseusz jednak go oszukali, a największemu greckiemu bohaterowi Herkulesowi udało się wyprowadzić go na ziemię, udowadniając w ten sposób swoją siłę, a następnie z powrotem go odesłać do podziemi. Ze ślin tego psa wyrastała silnie trująca roślina (niebieski omij).
• Z kolei w wierzeniach germańskich uważano, że bohaterowie, którzy znaleźli śmierć na polu bitwy, przechodzili bezpośrednio do świata bogów, mężczyźni i kobiety zmarli naturalną śmiercią, zebrani według stanu, odwagi i cnoty, znajdowali swoje miejsce w kręgu światła, podczas gdy zbrodniarze, tacy jak kłamcy, mordercy i cudzołożnicy, byli zrzucani do podziemi na piekielną plażę zmarłych. Tę krainę zła i zguby strzegł piekielny pies Garm, bestia z krwią pokrytą klatką piersiową i otwartą paszczą, atakująca każdego, kto próbował się uwolnić. Odin, najwyższy bóg germańskiej mitologii, przebywał w Walhalli, gdzie jego walkirie (dziewicze istoty demonicznego pochodzenia) przyprowadzały dusze bohaterów poległych w walce. Według mitologii jego syn Tyr walczył przy zagładzie świata z tym piekielnym psem Garmem, w walce obaj się wzajemnie zranili i od tej pory świat stał się pusty i pusty jak na początku dni.
• Starsi Indowie czcili Xamu jako boga przyszłego życia. Jego posłańcami były dwa psy, które towarzyszyły zmarłym do jego kręgu. Aby uspokoić i udobruchać oba psy, bramini kładli martwym na tamten świat w ręce nerki ofiarowanych zwierząt.
• Pies był pierwszym zwierzęciem, które człowiek wykorzystał do polowania (około 12000 lat p.n.e.). Psy były cenione za swoją zdolność do polowania w stadach, znajdowania zdobyczy i obezwładniania jej oraz ostrzegania przed niebezpiecznymi zwierzętami, jak również innymi zagrożeniami. Nawet po tym, jak rolnictwo stopniowo się rozwijało, polowanie wciąż pozostawało istotnym źródłem pożywienia, a ludzie często się do niego uciekali w próbie ochrony swoich domów i domowych zwierząt przed drapieżnymi zwierzętami.
• Według legendy Kuś założył babylonijską dynastię. Jego syn Nimrod był zawsze towarzyszony przez psa, który w starożytności był uważany za pierwszego znanego psa myśliwskiego od początku świata.
• Jest znane, że już starzy Celtowie byli znakomitymi hodowcami psów myśliwskich.
• Dobry pies myśliwski cieszył się u Germanów wysokim uznaniem i miał wartość dwóch koni. Hodowali go również ze względu na jego nadprzyrodzone zdolności widzenia duchów, ponieważ wierzyli, że wyszkolony pies wyczuwał działanie bogów i ostrzegał o tym, co ludzkim okiem pozostawało ukryte. Wierzono, że pies dzięki swoim znakomitym zmysłom czuje i słyszy rzeczy, które są poza granicami ludzkiego postrzegania.
• Azjatycki zwyczaj karmienia psów martwymi ciałami i tym samym przyspieszania przejścia duszy do życia pozagrobowego wiele uraził i najprawdopodobniej częściowo przyczynił się do żydowskiego i islamskiego poglądu, że psy są nieczyste, co jednak nie przeszkadzało Żydom i muzułmanom używać psa obok koni jako pomocników w polowaniu. W Ewangelii Mateusza napisano: "Nie dawajcie psom rzeczy świętych, ani nie rzucajcie waszych pereł przed świnie." Wydaje się, że dla naszej mentalności charakterystyczne jest to, że w pamięci pozostała nam tylko druga połowa zdania jako okrzyk. Mimo to Talmud przekazał nam piękną genezę psa. Według niego stróż Adamowi narzekał, że z ziemi, z której Bóg stworzył człowieka, leżały wolne resztki, i tak prosił Boga, czy mógłby je wykorzystać do stworzenia jakiejś mniej szlachetnej istoty. Bóg mu na to pozwolił, a anioł wziął najpierw glinę i uformował małpę. Ta jednak była niecierpliwa, nie mogła doczekać się, aż ogon będzie gotowy i dlatego uciekła na drzewo. I tak anioł stworzył psa i wstawił mu już gotowy małpi ogon. A ponieważ ten był z delikatnej gliny, fizjonomiczny wyraz psa jest dostrzegany bardziej w jego ogonie niż w jego głowie. Pies ogon zwisający w dół przedstawia smutek, ogon unoszący się daje poczucie radości i kręcenia się z tęsknotą za miłością.
• W antycznej literaturze Greków i Rzymian psy bardzo często są wspomniane jako strażnicy i niezbędni pomocnicy w polowaniu. Bogom bliskim W rzeczywistości psy mogą być zarówno urocze przyjaciółmi, jak i agresywnymi myśliwymi i stróżami, dlatego mają również różne nadprzyrodzone odpowiedniki, najczęściej pogańskie bóstwa.
• Według mitologii Azteków stworzył psiego demona Xolotl, który towarzyszył słońcu w jego nocnej wędrówce przez podziemia, pierwszego człowieka. Jego imię nosiły również psy, które były składane zmarłym do grobu, aby pokazały im drogę do wiecznego kręgu życia. Irokezi składali białe psy w ofierze bogom. Przedkolumbijscy Majowie grzebali psa z jego panem, aby towarzyszył mu po wodach życia pozagrobowego. Inkowie przewidywali, że pies swoim wyciem zwiastuje śmierć kogoś bliskiego.
• Podobna wiara, że pies jest przewodnikiem duszy, wyjaśnia również stary perski zwyczaj przyprowadzenia psa do śmiertelnego łoża, aby umierający mógł spojrzeć mu w oczy.
• Psy jako towarzysze najwyższych bogów pojawiają się również w ikonografii, na przykład w Indiach w wedyjskim bóstwie Indra. Towarzyszą również wojownikom i bogom polowania, na przykład celtyckiej bogini Eponie. W kulturach Afryki, Melanezji, Syberii i Ameryki psy i ich dzicy krewni - kojot, szakal i dingo - często są inteligentnymi i chętnymi pomocnikami człowieka.
• W swojej drodze do Indii macedoński król Aleksander Wielki (356 - 323 p.n.e.) stracił swojego ukochanego psa Peritasa. Utrata najwierniejszego towarzysza bolała go tak bardzo, że kazał postawić w dziejach jedyny pomnik. W miejscu ostatniego spoczynku swojego ukochanego założył miasto, które nazwał na cześć swojego psa. Psy były częstym motywem na nagrobkach w starożytnym Rzymie, ponieważ ich miłość i oddanie sięgały poza grób. Dla ciekawostki można dodać, że filozof Sokrates był przyzwyczajony do przysięgania na duszę swojego psa. Homer opiewa w jednej ze swoich urzekających scen w swojej Odysei Argosa - psa Odyseusza. Kiedy Odyseusz po dziesięcioletnim błądzeniu wrócił na Itakę i wszedł do swojego domu, rozpoznał go tylko Argos - jemu zawsze oddany wierny pies.
• O psie ateńskiego wojownika i polityka Temistoklesa mówi się, że to zwierzę miało kiedyś wyjawić się przed swoimi zwierzęcymi towarzyszami w ten sposób: "Mój pan rządzi miastem, moja pani mężami, a ja rządzę tą kobietą." Ochrona etycznych zasad lub bezbronnych jednostek należy do ważnych elementów symboliki psa. Za swoje pogardliwe nastawienie do ludzi znany grecki filozof Diogenes i jego naśladowcy zasłużyli na miano kyników (z greckiego "kyon" - pies). Przezwisko przyjęli chętnie i ogłosili się psami moralności.
• Podobnie według łacińskich słów o podobnym znaczeniu członkowie zakonu św. Dominika - dominikanie za konsekwentne obrony chrześcijańskich doktryn nazywani byli "psami Pana".
• W Chinach istnieje również buddyjski Lewi pies, czyli pies Fo strzegący prawa. Pies jako symbol wierności (w przeciwieństwie do lisa, która w starożytnych kulturach była syNonimem przebiegłości i podstępu) znalazł swoje stałe i trwałe miejsce w chrześcijańskiej symbolice. Na przykład jeden z wielu nagrobnych napisów wyraża wierność czteronogiego przyjaciela tymi słowami: "Kiedy pewnego dnia wierność w tym świecie zniknęła, wtedy za swoje siedlisko serce psa wybrała".
• Przez kilka tysięcy lat człowiek zaczął z psem stopniowo się zżywać i znajdował w nim wiernego towarzysza. Cenił go nie tylko za jego szybkość, siłę i odwagę, ale także zdawał sobie sprawę, że to zwierzę obdarzone jest intuicją i tajemniczą mocą. To dotyczyło i dotyczy polowania i myślistwa. Nie ma chyba zwierzęcia - poza kotem - które byśmy znali lepiej niż psa, które byśmy bardziej kochali i któremu byśmy bardziej ufali. Ten fizyczny i emocjonalny związek nabiera znaczenia zwłaszcza dzisiaj, kiedy człowiek w mieście czuje się odizolowany i do pewnego stopnia zagrożony. Jednak w takim świecie żyje obok niego także pies. Należy podkreślić, że lecznicze sKutki współżycia z psem nie są odkryciem nowoczesnej psychologii - ludzie znają je od kilku tysięcy lat.
• Chociaż człowiek uczynił z dzikiego psa swojego sojusznika, a pies okazuje mu miłość i wierność, to jednak jak się w praktyce przekonujemy, stosunek niektórych ludzi pozostaje do niego nieprzyjazny. Nic nowego pod słońcem, jednak w XXI wieku jest to stan alarmujący i ostrzegający.

SODALIT - KAMIEŃ SZÓSTEGO ZMYSŁU - HARMONIZATOR - ZAUFANIE
Jest dla Ciebie trudne wyrażenie się przed innymi? Wiesz, co chcesz powiedzieć, ale nie możesz znaleźć słów, aby to powiedzieć? Czy powstrzymywałeś się od dzielenia się swoją prawdą ze strachu? Jeśli straciłeś głos w metaforycznym sensie, kamień Sodalit jest dokładnie tym, czego potrzebujesz, aby odzyskać swój głos i wejść w swoją siłę.

Zwiększa relaksację, oczyszcza umysł, rozwija intuicję, przynosi równowagę emocji, wzmacnia system odpornościowy

• wspiera talent w śpiewie i dar mowy
• odpowiedni do zwiększenia kreatywności, wyobraźni
• pomaga skupić się
• łagodzi i oczyszcza umysł, uwalnia stres, wprowadza spokój
• tłumi zamieszanie, smutek, stres
• pobudza wiarę w siebie, sprawiedliwość i dobro
• pomaga Ci stać za swoim przekonaniem, rozpuszcza poczucie winy i lęku
• uspokaja w czasie ataku paniki, przynosi równowagę emocji i pewności siebie
• pobudza do wyrażania siebie
• wspiera odwagę, oczyszcza stare, mentalne blokady
• medytacyjny kamień - zwiększa duchową świadomość, umożliwia drogę do wyższych części umysłu
• uwalnia stare mentalne blokady i tworzy możliwość nowego wglądu

ZDROWOTNE DZIAŁANIE

• eliminuję nerwowość, leczy bezsenność
• stosuje się w leczeniu pacjentów z rakiem, w celu usunięcia chorób zakaźnych, przykłada się do ciała, w obszarze, gdzie znajduje się chory organ
• ma pozytywny wpływ na działanie układu endokrynnego i limfatycznego
• normalizuje metabolizm
• silnie działa na tarczycę przy zapaleniu
• chorobie Gravesa i wzmacnia tkankę kostną
• leczy gardło, struny głosowe i krtań, pomaga przy chrypce
• łagodzi gorączkę

CZYSZCZENIE I ŁADOWANIE

• sodalit powinien być raz w tygodniu myty pod bieżącą wodą
• następnie zaleca się ładowanie go w misce z wodą, do której zanurza się razem z kryształem, lub ładowanie go wspólnie z kryształami lub przy świetle słonecznym