Różowy Kamień Miłości
Różowy Kamień Miłości
Pies, wierny przyjaciel człowieka, jego strażnik i przewodnik życia, przeszedł w towarzystwie ludzkich istot osobliwym historycznym rozwojem, przy czym między obiema stronami powstało obustronne korzystne sojusznictwo i przyjaźń.
- symbol przemiany nieokiełznanych i nieświadomych myśli
- wilk jest symbolem nieokiełznanych myśli, ale jeśli dojdzie do transformacji świadomości, wtedy za pomocą woli i odpowiedzialności wilk staje się oswojonym psem
- pies jest wojownikiem sprawiedliwości i symbolem wierności aż po grób
- niesie w sobie zarówno ducha tolerancji, jak i ducha wojownika
- psy mają zdolność widzenia duchów, ich obecności nie lubią, dlatego mogą być czasami zdumiewająco nerwowe
HISTORIA I TRADYCJA
Już w dawnych czasach starożytnych Asyryjczyków, więcej niż przed dwoma tysiącami lat pies był obrońcą domu. Asyryjczycy wytwarzali małe terakotowe pieski, które zakopywali pod progiem swoich domów. Każda figurka pieska miała swoje imię i chroniła mieszkańców domu przed złymi duchami i negatywnymi energiami.
Pies jest niezastąpionym pomocnikiem człowieka, najstarszym dowodem związku człowieka ze zwierzętami są naskalne malowidła w jaskiniach, które stworzył przed więcej niż 20000 lat człowiek z Cro-Magnon. Przedstawione zwierzęta są zawsze silne, niebezpieczne i szybkie.
- Najstarsze znane znaleziska archeologiczne pochodzą z Turcji (9000 lat p.n.e.) i ze Szkocji (7500 lat p.n.e.). O istnieniu psa domowego świadczą egipskie i mezopotamskie rysunki (3000 - 2000 p.n.e.), które przedstawiają psy krótkonogie z zwisającymi uszami.
- W starożytności, gdzie śmierć była wszechobecna, pies był uważany za idealnego przewodnika i towarzysza nie tylko w życiu, ale i w świecie duchów. W jednym z pierwszych świętych pism starożytnych Persów z pierwszego tysiąclecia n.e. stoi, że "świat istnieje tylko dzięki rozumowi psa", a ta myśl tutaj zagościła.
- Na egipskich zabytkach z okresu 3400 - 2100 p.n.e. znajdujemy psa różnie przedstawianego, najczęściej jako chart i zwierzę podobne do naszego jamnika. Dla Egipcjan pies był wprawdzie świętym zwierzęciem, jednak nie osiągnął takiej nietykalności i świętości jak kot. Tak Anubis - egipski bóg, przewodnik i obrońca zmarłych do podziemi, który pomagał w ich mumifikacji, był przedstawiany w postaci czarnego psa. Szczególną czcią cieszył się ten bóg w mieście Kynopolis (psie miasto) znajdującym się w środkowym Egipcie, w którego katakumbach znaleziono dużą ilość psich mumii.
- W podziemiach Greków, gdzie władał bóg Hades z żoną Persefoną nad cieniami zmarłych, strzegł pies Kerberos (łac. Cerberus). Ten mitologiczny pies był synem stogłowego olbrzyma Tyfona i półkobiety-półwęża Echidny. Kerberos miał trzy głowy, węże owinięte wokół szyi i ogon kończący się smoczą głową. Jego zadaniem było zapobiec zmarłym opuszczeniu podziemi i żywym wejściu do nich. Najstarszy grecki poeta Orfeusz i bohater wojny trojańskiej Odysseusz jednak go oszukali, a największemu greckiemu bohaterowi Herkulesowi udało się wyprowadzić go na powierzchnię, udowadniając w ten sposób swoją siłę, i ponownie wprowadzić go do podziemi. Ze ślin tego psa wyrosła silnie trująca roślina (niebieski omień).
- Natomiast w wierzeniach germańskich uważano, że bohaterowie, którzy znaleźli śmierć na polu bitwy, przechodzili bezpośrednio do świata bogów, mężczyźni i kobiety zmarli naturalną śmiercią, uszeregowane według stanu, odwagi i cnoty, znajdowali swoje miejsce w kręgu światła, podczas gdy zbrodniarze, tacy jak fałszerze, mordercy i nierządnice, byli zrzucani do podziemi na piekielną plażę zmarłych. Tę krainę zła i zagłady strzegł piekielny pies Garm, bestia z krwią przesiąkniętą piersią i otwartym paszczą, która atakowała każdego, kto próbował się uwolnić. Odin, najwyższy bóg germańskiej mitologii, przebywał w Walhalli, gdzie walczyły z nim walkirie (dziewicze istoty demonicznego pochodzenia), przynosząc dusze bohaterów poległych w walce. Zgodnie z mitologią jego syn Tyr walczył przy zagładzie świata z tym piekielnym psem Garmem, w walce obaj się wzajemnie zranili, a od tej pory świat stał się pusty i pusty jak na początku dni.
- Starsi Indowie czcili Xamę jako boga przyszłego życia. Jego posłańcami były dwa psy, które towarzyszyły zmarłym do jego kręgu. Aby uspokoić i udobruchać oba psy, bramini kładli zmarłym na tamten świat do rąk nerki ofiarowanych zwierząt.
- Pies był pierwszym zwierzęciem, którego człowiek użył do polowania (około 12000 lat p.n.e.). Psy były cenione za swoją zdolność do polowania w stadach, znajdowania zdobyczy i obezwładniania jej oraz ostrzegania przed niebezpiecznymi zwierzętami, jak również innymi niebezpieczeństwami. Nawet po tym, jak stopniowo rozszerzało się rolnictwo, polowanie pozostawało wciąż istotnym źródłem pożywienia, a ludzie często uciekali się do niego w celu ochrony swoich domów i domowych zwierząt przed drapieżnymi zwierzętami.
- Zgodnie z legendą Kuś założył babilońską linię. Jego syn Nimrod był stale towarzyszony przez psa, który w starożytności był uważany za pierwszego znanego psa myśliwskiego od początku świata.
- Jest znane, że już starzy Celtowie byli znakomitymi hodowcami psów myśliwskich.
- Dobry pies myśliwski cieszył się wśród Germanów wysokim uznaniem i miał wartość dwóch koni. Hodowali go również w celu jego nadprzyrodzonych zdolności widzenia duchów, ponieważ wierzyli, że wytrenowany pies czuje wpływ bogów i ostrzegał o ich nadejściu, ale także w inny sposób ogłaszał to, co ludzkim oczom pozostawało ukryte. Wierzono, że pies dzięki swoim doskonałym zmysłom czuje i słyszy rzeczy, które są poza granicami ludzkiego postrzegania.
- Azjatycki zwyczaj karmienia psów martwymi ciałami i tym samym przyspieszania przejścia duszy do życia pozagrobowego wielu uraził i najprawdopodobniej częściowo przyczynił się do żydowskiego i islamskiego poglądu, że psy są nieczyste, co jednak nie przeszkadzało Żydom i muzułmanom używać psa obok koni jako pomocników w polowaniu. W Ewangelii Mateusza napisano: "Nie dawajcie świętych rzeczy psom, ani nie rzucajcie swoich pereł przed świnie." Wydaje się, że dla naszej mentalności charakterystyczne jest to, że w pamięci pozostała nam tylko druga połowa zdania jako okrzyk. Mimo to Talmud przekazuje nam piękną genezę psa. Zgodnie z nią stróż Adamowi nawiastował, że z ziemi, z której Bóg stworzył człowieka, leżały wolne resztki, i tak prosił Boga, czy mógłby je wykorzystać do stworzenia jakiejś mniej szlachetnej istoty. Bóg mu na to pozwolił, a anioł wziął najpierw glinę i uformował małpę. Ta jednak była niecierpliwa, nie mogła się doczekać, aż będzie gotowy ogon i dlatego uciekła na drzewo. I tak anioł stworzył psa i wstawił mu już gotowy małpi ogon. A ponieważ ten był z delikatnej gliny, fizjonomiczny wyraz psa jest dostrzegany bardziej w jego ogonie niż w jego głowie. Pies ogon zwisający w dół przedstawia smutek, ogon wznoszący się daje poczucie radości i kręci się z tęsknotą za miłością.
- W antycznej literaturze Greków i Rzymian psy bardzo często wymieniane są jako strażnicy i niezbędni pomocnicy w polowaniu. Bogom w pobliżu W rzeczywistości psy mogą być zarówno urocze przyjaciółmi, jak i agresywnymi myśliwymi i stróżami, dlatego mają również różne nadprzyrodzone odpowiedniki, a to najczęściej pogańskie bóstwa.
- Zgodnie z mitologią Azteków stworzył psiego demona Xolotl, który towarzyszył słońcu w jego nocnej wędrówce po podziemiach, pierwszego człowieka. Jego imię nosiły również psy, które były składane zmarłym do grobu, aby pokazać im drogę do wiecznego kręgu życia. Irokezi z kolei składali białe psy w ofierze bogom. Przedkolumbijscy Majowie grzebali psa z jego panem, aby towarzyszył mu po wodach życia pozagrobowego. Inkowie przewidywali, że pies swoim wyciem zwiastuje śmierć kogoś bliskiego.
- Podobna wiara, że pies jest przewodnikiem duszy, wyjaśnia również stary perski zwyczaj przyprowadzania psa do śmiertelnego łoża, aby umierający mógł spojrzeć mu w oczy.
- Psy jako towarzysze najwyższych bogów pojawiają się również w ikonografii, na przykład w Indiach w wedyjskim bóstwie Indrze. Towarzyszą również bogom wojny i myśliwym, na przykład celtyckiej bogini Eponie. W kulturach Afryki, Melanezji, Syberii i Ameryki psy i ich dzicy krewni - kojot, szakal i dingo - są często inteligentnymi i chętnymi pomocnikami człowieka.
- W swojej drodze do Indii macedoński król Aleksander Wielki (356 - 323 p.n.e.) stracił swojego ukochanego psa Peritasa. Utrata najwierniejszego towarzysza bolała go tak bardzo, że kazał postawić sobie w historii chyba jedyny pomnik. W miejscu ostatniego spoczynku swojego ukochanego założył miasto, które nazwał po swoim psie. Psy były częstym tematem na nagrobkach w antycznym Rzymie, ponieważ ich miłość i oddanie sięgały aż za grób. Dla ciekawostki można dodać, że filozof Sokrates był przyzwyczajony do przysięgania na duszę swojego psa. Homer opiewa w jednej ze swoich porywających scen swojego Odysa Argosa - psa Odysseusza. Kiedy Odysseusz po dziesięcioletnim błądzeniu wrócił na Itakę i wszedł do swojego domu, rozpoznał go tylko Argos - jemu zawsze oddany wierny pies.
- O psie ateńskiego wojownika i męża stanu Temistoklesa mówi się, że to zwierzę miało kiedyś wyjawić się przed swoimi zwierzęcymi towarzyszami w ten sposób: "Mój pan włada miastem, moja pani mężami, a ja rządzę tą kobietą." Ochrona etycznych zasad lub bezbronnych jednostek należy do ważnych elementów symboliki psa. Za swoje pogardliwe podejście do ludzi słynny grecki filozof Diogenes i jego naśladowcy zasłużyli na miano kyników (z greckiego "kyon" - pies). Przezwisko przyjęli chętnie i ogłaszali się za stróżów moralności.
- Podobnie według łacińskich słów o podobnym znaczeniu członkowie zakonu św. Dominika - dominikanie za konsekwentne obrony chrześcijańskich doktryn nazywani byli "psami Pana".
- W Chinach z kolei istnieje buddyjski Lewy pies, czyli pies Fo strzegący prawa. Pies jako symbol wierności (w przeciwieństwie do lisa, który już w starożytnych kulturach był syNonimem podstępu i zdrady) znalazł swoje mocne i stałe miejsce w chrześcijańskiej symbolice. Na przykład jeden z wielu nagrobnych napisów wyraża wierność czteronogiego przyjaciela tymi słowami: "Kiedy pewnego dnia wierność w tym świecie zniknęła, wtedy za swoje siedlisko serce psa wybrała".
- W ciągu kilku tysięcy lat człowiek zaczął z psem stopniowo się zżywać i znajdował w nim wiernego towarzysza. Cenił go nie tylko za jego szybkość, siłę i odwagę, ale także zdawał sobie sprawę, że to zwierzę obdarzone jest intuicją i tajemną mocą. To dotyczyło i dotyczy polowania i myślistwa. Nie ma chyba zwierzęcia - poza kotem - które byśmy znali lepiej niż psa, które byśmy bardziej kochali i któremu byśmy bardziej ufali. Ten fizyczny i emocjonalny związek nabiera znaczenia szczególnie dziś, gdy człowiek w mieście czuje się odizolowany i do pewnego stopnia zagrożony. Jednak w takim świecie żyje obok niego także pies. Należy podkreślić, że lecznicze sKutki współżycia z psem nie są odkryciem nowoczesnej psychologii - ludzie znają je od kilku tysięcy lat.
- Chociaż człowiek uczynił z dzikiego psa swojego sojusznika, a pies okazuje mu miłość i wierność, to jednak w praktyce przekonujemy się, że stosunek niektórych ludzi pozostaje do niego nieprzyjazny. Nic nowego pod słońcem, jednak w XXI wieku jest to stan alarmujący i ostrzegający.
Różowy - BEZWARUNKOWA MIŁOŚĆ - WYBACZENIE - WSPÓŁCZUCIE - SERCA CHAKRA
Myślisz o miłości? A ty już szukasz nowego związku, pogłębiasz romantyczne partnerstwa, uczysz się być dla siebie samego lub po prostu chcesz wnieść więcej miłości do swojego życia, Różowy jest dla ciebie kamieniem końcowym.
Miłość jest najpotężniejszą siłą we wszechświecie. Jest to magiczne źródło życia, tak samo ważne dla naszego przetrwania jak powietrze, którym oddychamy, i zasadnicze dla naszego sensu i celu w świecie.
Kamień miłości - zwiększa kochające wibracje, łagodzi ból ucha, leczy emocje- kamień bezinteresownej miłości - miłość i przyjaźń
- Stróż anioł, chroni przed wszelkim złem
- przyciąga miłość, pokój, szczęście, pobudza miłość własną
- nieśmiałym kochankom pomaga wyrazić swoje uczucia
- otwiera was na piękno, wspiera romantyczną miłość
- oczyszcza i otwiera serce, przyciąga nowego partnera, przynosi zmianę
- leczy emocje, usuwa negatywną energię
- odgania negatywną, zakłócającą energię, zastępuje ją kochającymi wibracjami, tworzy empatyczną i pełną miłości energię
- doskonale leczy ból
- oczyszcza serce, przynosi współczucie, wewnętrzne uzdrowienie i miłość własną
- uwalnia niewyrażone emocje
- budzi wiarę w siebie, miłość własną i poczucie wartości własnej osoby
- przywraca spokojny sen, w chwilach emocjonalnego rozdrażnienia
- pobudza przyjaźń
- zwiększa współczucie i zdolność do wybaczania, przywraca zaufanie i harmonię, zwiększa wiarę w siebie
- odgania odrzucenie, złość, winę lub strach
ZDROWOTNE EFEKTY
- pozytywnie wpływa na nerki, nadnercza i układ krążenia
- wzmacnia serce
- łagodzi ból głowy, migreny, ból szyi, ból ucha
- oparzenia
- leczy rany lub siniaki
- pomaga w chorobach klatki piersiowej, jest związany z dolną częścią płuc
- detoksykuje ciało
- pomaga w leczeniu niepłodności i chorób narządów płciowych
- poprawia cerę
- przywraca wewnętrzny spokój i skutecznie pomaga podczas raka
WAŻNE! Użycie różowego kamienia do celów leczniczych jest przeciwwskazane u osób, które cierpią na złośliwe nowotwory.
Masując obszar różowego kamienia, ukrwicie swoją skórę. Pomaga oczyszczać przestrzeń z elektromagnetycznego smogu, dlatego warto umieścić różowy kamień w pobliżu telewizora, komputera i innych urządzeń elektrycznych, przede wszystkim w sypialni. Dla nieprzerwanego snu wskazane jest umieszczenie obok łóżka różowego kamienia raz krzyżem i czarnym TURMALINem.
CZYSZCZENIE I ŁADOWANIE
- Różowy kamień należy czyścić i ładować co 14 dni. Jego oczyszczenie najlepiej przeprowadzić pod strumieniem letniej wody, kiedy kryształ pod wodą trzymamy przez kilka minut
- Różowy kamień w żadnym wypadku nie ładować na słońcu, ponieważ mógłby bardzo łatwo wyblaknąć
- Ładujemy go przy świetle księżyca lub kładąc na naładowany ametyst lub kryształ