Onyx Pies przywieszka naturalny kamień, ręcznie szlifowana figurka 1,8 x 2,5 x 8 mm, kamień żywotnych sił
Onyx Pies przywieszka naturalny kamień, ręcznie szlifowana figurka 1,8 x 2,5 x 8 mm, kamień żywotnych sił
Pies, wierny przyjaciel człowieka, jego strażnik i przewodnik życiem, przeszedł w towarzystwie istot ludzkich osobliwym historycznym rozwojem, przy czym między oboma powstało obustronne korzystne sojusznictwo i przyjaźń.
- symbol przemiany nieokiełznanych i nieświadomych myśli
- wilk jest symbolem nieokiełznanych myśli, ale jeśli dojdzie do transformacji w świadomości, wtedy dzięki woli i odpowiedzialności wilk staje się oswojonym psem
- pies jest wojownikiem sprawiedliwości i symbolem wierności aż do grobu
- niesie w sobie zarówno ducha tolerancji, jak i ducha wojownika
- psy mają zdolność widzenia duchów, ich obecności nie lubią, dlatego mogą być czasami zdumiewająco nerwowe
HISTORIA I TRADYCJA
Już w dawnych czasach starożytnych Asyryjczyków, więcej niż przed dwoma tysiącami lat pies był obrońcą domu. Asyryjczycy wytwarzali małe terakotowe pieski, które zakopywali pod progiem swoich domów. Każda figurka pieska miała swoje imię i chroniła mieszkańców domu przed złymi duchami i negatywnymi energiami.
Pies jest niezastąpionym pomocnikiem człowieka, najstarszym dowodem związku człowieka ze zwierzętami są naskalne malowidła w jaskiniach, które stworzył przed więcej niż 20000 lat człowiek z Cro-Magnon. Przedstawione zwierzęta są zawsze silne, niebezpieczne i szybkie.
- Najstarsze znane znaleziska archeologiczne pochodzą z Turcji (9000 lat p.n.e.) i Szkocji (7500 lat p.n.e.). O istnieniu psa domowego świadczą egipskie i mezopotamskie rysunki (3000 - 2000 p.n.e.), które przedstawiają psy krótkonogie z opadającymi uszami.
- W starożytności, gdzie śmierć była wszechobecna, pies był uważany za idealnego przewodnika i towarzysza nie tylko w życiu, ale i w świecie duchów. W jednym z pierwszych świętych tekstów starożytnych Persów z pierwszego tysiąclecia n.e. stoi, że "świat istnieje tylko dzięki rozumowi psa", a ta myśl tutaj się zadomowiła.
- Na egipskich pomnikach z okresu 3400 - 2100 p.n.e. znajdujemy psa różnie przedstawianego, najczęściej jako charta i zwierzę podobne do naszego jamnika. Dla Egipcjan pies był świętym zwierzęciem, jednak nie osiągnął takiej nietykalności i świętości jak kot. Tak Anubis - egipski bóg, przewodnik i obrońca zmarłych w podziemiach, który pomagał w ich mumifikacji, był przedstawiany w postaci czarnego drapieżnika. Szczególną czcią cieszył się ten bóg w mieście Kynopolis (psie miasto) znajdującym się w środkowym Egipcie, w którego katakumbach znaleziono dużą liczbę psich mumii.
- W podziemiach Greków, gdzie władał bóg Hades z żoną Persefoną nad cieniami zmarłych, strzegł pies Kerberos (łac. Cerberus). Ten mitologiczny pies był synem stohłowego olbrzyma Tyfona i półkobiety-półwęża Echidny. Kerberos miał trzy głowy, węże owinięte wokół szyi i ogon kończący się smoczą głową. Jego zadaniem było zapobiegać zmarłym opuszczać podziemia i żywym wchodzić do nich. Najstarszy grecki poeta Orfeusz i bohater wojny trojańskiej Odyseusz jednak go oszukali, a największemu greckiemu bohaterowi Herkulesowi udało się wyprowadzić go na powierzchnię, udowadniając w ten sposób swoją siłę, a następnie znów go odesłać do podziemi. Z ślin tego psa wyrastała silnie trująca roślina (niebieski omijak).
- Z drugiej strony w bożym wierzeniu Germanów uznawano, że bohaterowie, którzy znaleźli śmierć na polu bitwy, przechodzili bezpośrednio do świata bogów, mężczyźni i kobiety zmarli naturalną śmiercią, uszeregowane według stanu, odwagi i cnoty, znajdowali swoje miejsce w królestwie światła, podczas gdy zbrodniarze, tacy jak kłamcy, mordercy i cudzołożnicy, byli zrzucani do podziemia na piekielną plażę zmarłych. Tę krainę zła i zagłady strzegł piekielny pies Garm, bestia z krwią pokrytym ciałem i otwartym paszczą, która atakowała każdego, kto próbował się uwolnić. Odin, najwyższy bóg germańskiej mitologii, przebywał w Walhalli, dokąd jego walkirie (dziewicze istoty demonicznego pochodzenia) przyprowadzały dusze bohaterów poległych w walce. Zgodnie z mitologią jego syn Tyr walczył w zniszczeniu świata z tym piekielnym psem Garmem, w walce obaj wzajemnie się zranili i od tej pory świat stał się pusty i pusty jak na początku dni.
- Starsi Indowie czcili Xamę jako boga przyszłego życia. Jego posłańcami były dwa psy, które towarzyszyły zmarłym do jego królestwa. Aby uspokoić i pojednać oba psy, bramini kładli zmarłym na tamten świat do rąk nerki ofiarowanych zwierząt.
- Pies był pierwszym zwierzęciem, którego człowiek użył do polowania (około 12000 lat p.n.e.). Psy były cenione za swoją zdolność do polowania w stadach, znajdowania zdobyczy i obezwładniania jej oraz ostrzegania przed niebezpiecznymi zwierzętami, jak również innymi zagrożeniami. Nawet po tym, jak stopniowo rozwijało się rolnictwo, polowanie wciąż pozostawało istotnym źródłem pożywienia, a ludzie często się do niego uciekali w celu ochrony swoich domów i domowych zwierząt przed drapieżnymi zwierzętami.
- Zgodnie z legendą Kuś założył babilońskie królestwo. Jego syn Nimrod zawsze był towarzyszony przez psa, który w starożytności był uważany za pierwszego znanego psa myśliwskiego od stworzenia świata.
- Jest znane, że już starzy Celtowie byli znakomitymi hodowcami psów myśliwskich.
- Dobry pies myśliwski cieszył się wysokim uznaniem u Germanów i miał wartość dwóch koni. Hodowali go również ze względu na jego nadprzyrodzone zdolności widzenia duchów, ponieważ wierzyli, że wyszkolony pies czuł wpływ bogów i ostrzegał o tym, co ludzkie oko pozostawało ukryte. Wierzono, że pies dzięki swoim wspaniałym zmysłom czuje i słyszy rzeczy, które są poza granicami ludzkiego postrzegania.
- Azjatycki zwyczaj karmienia psów martwymi ciałami i przyspieszania przejścia duszy do życia pośmiertnego wielu uraził i najprawdopodobniej częściowo przyczynił się do żydowskiego i muzułmańskiego poglądu, że psy są nieczyste, co jednak nie przeszkadzało Żydom i muzułmanom używać psów obok koni jako pomocników w polowaniu. W Ewangelii Mateusza napisano: "Nie należy świętych rzeczy dawać psom, a wasze perły rzucać świniom." Wydaje się, że dla naszej mentalności charakterystyczne jest, że w pamięci pozostała nam tylko druga połowa zdania jako okrągła fraza. Mimo to Talmud przekazuje nam piękną genezę psa. Zgodnie z nią stróż Adamowi narzekał, że z ziemi, z której Bóg stworzył człowieka, leżały wolne resztki, i tak prosił Boga, czy mógłby je wykorzystać do stworzenia jakiejś mniej szlachetnej istoty. Bóg mu to pozwolił, a anioł wziął najpierw glinę i uformował małpę. Ta jednak była niecierpliwa, nie mogła się doczekać, aż ogon będzie gotowy i dlatego uciekła na drzewo. I tak anioł stworzył psa i wstawił mu już gotowy małpi ogon. A ponieważ ten był z delikatnej gliny, fizjonomiczny wyraz psa dostrzegany jest bardziej w jego ogonie niż w jego głowie. Pieszy ogon wiszący w dół przedstawia smutek, ogon wznoszący się daje poczucie siły i kręci się w tęsknocie za miłością i pieszczotą.
- W antycznej literaturze Greków i Rzymian psy bardzo często wymieniane są jako strażnicy i niezbędni pomocnicy w polowaniu. Bogowie w pobliżu W rzeczywistości psy mogą być zarówno uroczymi przyjaciółmi, jak i agresywnymi myśliwymi i stróżami, dlatego mają również różne nadprzyrodzone odpowiedniki, najczęściej pogańskie bóstwa.
- Zgodnie z mitologią Azteków stworzył psa demon Xolotl, który towarzyszył słońcu w jego nocnej wędrówce przez podziemia, pierwszego człowieka. Jego imię nosiły również psy, które były składane zmarłym do grobu, aby pokazać im drogę do wiecznego królestwa życia. Irokezi z kolei składali białe psy w ofierze bogom. Przedkolumbijscy Majowie grzebali psa z jego panem, aby towarzyszył mu po wodach życia pośmiertnego. Inkowie przewidywali, że pies swoim wyciem zapowiadał śmierć kogoś bliskiego.
- Podobnie jak wierzono, że pies jest przewodnikiem duszy, wyjaśnia również stary perski zwyczaj przyprowadzania psa do śmiertelnego łożyska, aby umierający mógł spojrzeć mu w oczy.
- Psy jako towarzysze najwyższych bogów pojawiają się również w ikonografii, na przykład w Indiach w wedyjskim bóstwie Indra. Towarzyszą również bogom wojny i myśliwym, na przykład celtyckiej bogini Eponie. W kulturach Afryki, Melanezji, Syberii i Ameryki psy i ich dzicy krewni - kojot, szakal i dingo - często są inteligentnymi i chętnymi pomocnikami człowieka.
- W swojej drodze do Indii macedoński król Aleksander Wielki (356 - 323 p.n.e.) stracił swojego ukochanego psa Peritasa. Utrata najwierniejszego towarzysza bolała go tak bardzo, że kazał postawić w historii prawdopodobnie jedyny pomnik. W miejscu ostatniego spoczynku swojego ukochanego założył miasto, które nazwał na cześć swojego psa. Psy były częstym tematem na nagrobkach w antycznym Rzymie, ponieważ ich miłość i oddanie sięgały aż za grób. Dla ciekawostki można dodać, że filozof Sokrates był przyzwyczajony do przysięgania na duszę swojego psa. Homer opiewa z jednej ze swoich urzekających scen w swojej Odysei Argosa - psa Odyseusza. Gdy Odyseusz po dziesięcioletnim błądzeniu wrócił na Itakę i wszedł do swojego domu, rozpoznał go tylko Argos - jego zawsze oddany wierny pies.
- O psie ateńskiego wojownika i polityka Temistoklesa mówi się, że to zwierzę miało kiedyś wyjawić przed swoimi zwierzęcymi towarzyszami tak: "Mój pan włada miastem, moja pani mężami, a ja władzę nad tą kobietą." Ochrona etycznych zasad lub bezbronnych jednostek należy do ważnych elementów symboliki psa. Za swoje pogardliwe podejście do ludzi sławny grecki filozof Diogenes i jego zwolennicy zasłużyli na miano kyników (z greckiego "kyon" - pies). Przezwisko przyjęli chętnie i ogłosili się psami moralności.
- Podobnie według łacińskiego słownika hrydżowego o podobnym znaczeniu członkowie zakonu św. Dominika - dominikanie za konsekwentną obronę chrześcijańskich doktryn nazywani byli "psami Pana".
- W Chinach z kolei istnieje buddyjski Lewy pies, czyli pies Fo stróżem prawa. Pies jako symbol wierności (w przeciwieństwie do lisa, który w starożytnych kulturach był syNonimem podstępu i złośliwości) znalazł swoje mocne i stałe miejsce w chrześcijańskiej symbolice. Na przykład jeden z wielu nagrobków wyraża wierność czteronogiego przyjaciela tymi słowami: "Kiedy wierność w tym świecie zniknęła, wtedy za swoje siedlisko serce psa wybrała".
- Przez kilka tysięcy lat człowiek zaczął stopniowo zżywać się z psem i znajdował w nim wiernego towarzysza. Cenił go nie tylko za jego szybkość, siłę i odwagę, ale także zdawał sobie sprawę, że to zwierzę obdarzone jest intuicją i tajemną mocą. To dotyczyło i dotyczy polowania i myślistwa. Nie ma chyba zwierzęcia - poza kotem - które byśmy znali lepiej niż psa, które byśmy bardziej kochali i któremu byśmy bardziej ufali. Ten fizyczny i emocjonalny związek nabiera znaczenia zwłaszcza dzisiaj, gdy człowiek w mieście czuje się odizolowany i do pewnego stopnia zagrożony. Jednak w takim świecie żyje obok niego także pies. Warto podkreślić, że lecznicze sKutki współżycia z psem nie są odkryciem nowoczesnej psychologii - ludzie znają je od kilku tysięcy lat.
- Chociaż człowiek uczynił z dzikiego psa swojego sojusznika, a pies okazuje mu miłość i wierność, to jednak w praktyce przekonujemy się, że stosunek niektórych ludzi pozostaje do niego nieprzyjazny. Nic nowego pod słońcem, jednak w XXI wieku jest to stan alarmujący i ostrzegawczy.
ONYKS - NIECH TO WSZYSTKO BĘDZIE - OCHRONA - UWOLNIENIE - UKOJENIE
Każdy ma fobie, od pająków i latania aż po zobowiązania i intymność. Ale jak mówi mądre japońskie przysłowie, strach jest tylko tak głęboki, jak pozwala na to umysł, co z kryształu onyx czyni silnego i odpornego towarzysza na twojej duchowej drodze. Potężny kamień uzdrawiający, onyx pomaga tłumić negatywne myśli pochodzące ze wszystkich emocji, lęków. Włącz onyx do swojej kolekcji kamieni szlachetnych i zawsze wierz, że cokolwiek się stanie, ten potężny kamień korzeniowej czakry zawsze będzie trzymać cię w ryzach.
Ma powiązanie z nosicielem szczęścia w miłości i także pomaga przezwyciężyć ból po stracie, dodaje siły - redukuje obawy, zmniejsza stres, pomaga podejmować właściwe decyzje, zapewnia klarowność myślenia, podejmować właściwe decyzje i lepszą zdolność koncentracji
silny talizman ochronny przeciwko wszelkiemu złu
- redukuje, uwalnia zmartwienia i obawy, które całkowicie cię pochłaniają
- pobudza mądre decyzje
- zmniejsza stres, budzi życiową siłę
- pomaga ci zajrzeć w siebie i podjąć mądre decyzje
- wzmacnia samokontrolę i pobudza w hekticznym stylu życia
- przynosi samokontrolę i stabilniejszy styl życia
- łagodzi smutek, wspiera samokontrolę
- zwiększa szczęście i obfitość
- pomaga ci stać się panem własnego losu
- uwalnia od przeszłych traum
- wspiera wierność
ZDROWOTNE DZIAŁANIE
Kamień jest w stanie wytrzymać niemal każdą chorobę, w tym:
- problemy z organami mowy
- choroby układu nerwowego - fobie, depresje, stany apatyczne, nagłe ataki bezpodstawnego lęku, bezsenność
- zapobieganie i leczenie impotencji (odpowiednie są czerwone minerały)
- choroby serca i naczyń
- migreny, bóle głowy
- stany zapalne, gorączkowe
- kolki różnego pochodzenia
- choroby nerek, wątroby
- reumatyzm - przy artretyzmie pomocny jest onyxowy bransolet
- astma
- uzależnienia od narkotyków, alkoholu
- procesy onkologiczne
Onyx dodatkowo poprawia pamięć, poprawia koncentrację i poprawia wydajność umysłową. Lekarze zalecają, aby studenci nosili ten minerał jako talizman. Istnieje również pogląd, że jeśli pokój jest wyłożony naturalnym kamieniem, ludzie, którzy tam żyją, czują się lepiej.
CZYSZCZENIE I ŁADOWANIE
- czyścimy pod strumieniem letniej wody, lub przez noc w misce wody wspólnie z kryształem.
- kamienie ładujemy na bezpośrednim słońcu często i jak najdłużej.