czapka jutowa mikulášska

- z czerwoną lamówką
- 47 cm
- 1 sztuka

Święty Mikolaj z Miry był biskupem w Myrze w Lykiji. Już za swojego życia był bardzo lubiany wśród ludzi, słynął z dobroci do potrzebujących, jako obrońca wiary przed pogaństwem i wybawca niesprawiedliwie oskarżonych. Z powodu wielu cudów, które się wydarzyły na jego wstawiennictwo, bywa także nazywany Mikolajem Cudotwórcą (Νικόλαος ὁ Θαυματουργός, Nikolaos ho Thaumaturgos). Jest jednym z najbardziej czczonych świętych w całym chrześcijaństwie, w wschodnich kościołach jest drugim najbardziej czczonym świętym w ogóle (po NMP).

W zachodniej tradycji liturgicznej jego święto przypada na 6 grudnia i obchody tego święta są związane z rozdawaniem prezentów dzieciom (zwykle w przeddzień 5 grudnia). Był inspiracją do stworzenia mitycznej postaci Świętego Mikołaja, dodając kolejne atrybuty.

Święty Mikołaj jest czczony jako patron marynarzy, kupców, łuczników, dzieci, farmaceutów, prawników, studentów i wiernych. Jest także patronem państw (Rosja) i miast (Amsterdam, Bari, Barranquilla itd.).

Jak wszyscy święci z jego czasów, św. Mikołaj z Miry nigdy nie był oficjalnie uznany za świętego, jego kult stał się częścią wiary szerokich warstw i powoli się rozszerzał, a jego największa ekspansja miała miejsce od 8 wieku w Rosji, gdzie jest patronem. Stopniowo jego kult rozszerzał się także na inne słowiańskie kraje i od 10 wieku do Europy, szczególnie Niemiec, Francji i Anglii. Za świętego uznają go wszystkie kościoły chrześcijańskie, które uznają świętych, wśród prawosławnych jest to najbardziej czczony święty^[3] (omijając NMP), bardzo popularny jest także w Holandii, Niemczech i USA.

W całej Europie często znajdujemy cykle ze scenami z życia Mikołaja – np. w niemieckiej Kostnicy z 15. wieku lub w kościele NMP w Gdańsku. Po świecie rozrzucone są dziesiątki tysięcy kościołów poświęconych świętemu Mikołajowi, między innymi np. BaSilica di San Nicola w Bari, gdzie przechowywane są jego relikwie, z których już od kilku stuleci wycieka ciecz, której przypisuje się lecznicze właściwości^[4][5]. W Czechach jest to na przykład katedra św. Mikołaja w Czeskich Budziejowicach, w Pradze stoi kościół na Starym Mieście, na Małej Stranie i barokowy w Vršiowicach. W Brnie stał Kościół św. Mikołaja na Placu Wolności. Więcej na ten temat w artykule Lista kościołów poświęconych świętemu Mikołajowi.

W Czechach i na Słowacji w dzisiejszych czasach podczas tzw. mikulášskiego nadílku Mikołaj przedstawiany jest w biskupim stroju z długą białą brodą i jest towarzyszony aniołami i diabłem. Ta grupka odwiedza domostwa z dziećmi 5 grudnia w przeddzień święta św. Mikołaja. Anioły z Mikołajem roznoszą prezenty, diabły zajmują się symbolicznym karaniem i straszeniem niegrzecznych dzieci. Nie zawsze jednak Mikołaj był towarzyszony przez anioła i diabła. Czasami towarzyszył mu na przykład policjant. Anioł jest z wszystkich towarzyszy najnowocześniejszą wersją. Ogólnie Mikołaj jest swoistym przygotowaniem do Świąt Bożego Narodzenia, kiedy nie rozdaje się zbyt wartościowych i trwałych darów, ale raczej tylko jakieś smakołyki lub małe prezenty dla radości, jednak w czasach, z których ten zwyczaj pochodzi, czyli w czasach, gdy podobne smakołyki i niektóre owoce były mniej dostępne, było to cenione bardziej niż dziś. We wszystkich czasach w tej tradycji jednak chodziło przede wszystkim o przeżycie, a nie o dary.