Kość Jaka jest najważniejszym materiałem tybetańskich modlitewnych malas i innych tybetańskich ozdób, jest to też najpopularniejszy amulet.

• świetna do produkcji bransolet, naszyjników i korali
• piękny rozmiar, ręcznie wykonana, tak więc rozmiar nie jest standardowy
• z Tybetańskich kościanych luźnych koralików
• ręcznie robione, nie standardowe okrągłe koraliki,

ZDOLNOŚCI KOŚCI - OCHRONNY PRZEDMIOT, AMULET

Chroni swojego nosiciela przed złymi wpływami, demonami, urokiem, chorobami lub nieszczęściem.

• kościane ozdoby są wysoce osobistą sprawą. Nasącza się energią i uczuciami - dlatego są odpowiednie jako amulety i różne talizmany
• kość jest ku zaskoczeniu dość lekka. W przypadku uderzenia, np. o stal, może łatwo się rozpaść
• w kontakcie z wodą nic się nie dzieje - tylko jeśli kość jest barwiona, kolor może powoli się wypłukiwać
• wszystkie ozdoby z kości (i nie tylko) są ręcznie robione. W warunkach, które dla nas są minimalnie dziwne.

A jeśli taki „ochronca” nosisz regularnie przy sobie, możesz się do niego zwrócić, kiedykolwiek w życiu jest Ci najgorzej i potrzebujesz trochę wsparcia. Zgodnie z symboliką talizmanu przyciągniesz do życia więcej miłości, zdrowia, szczęścia, bogactwa i ogólnie ochrony.

TYBETAŃSKIE DZIKIE JAKI

• zamieszkują górskie tereny na wysokościach 3 000 do 6 000 metrów, a latem można je znaleźć nawet na wysokościach 5 000 do 6 000 metrów
• Jak jest narodowym skarbem. Zapewnia mięso, mleko, ser, a także odzież, która jest wykonana z włosów jaka. Dla tybetańskich nomadów wełna jaka jest również materiałem na ich namioty. W zasadzie wszystko w tybetańskich namiotowych domach jest związane z jakami, a nawet odchody jaka można wykorzystać jako paliwo do utrzymania ciepła tybetańskich nomadów i do wspierania ich gotowania. Jak jest również ważnym środkiem transportu i przewozu towarów. Jaki mają w Tybecie nawet swoje muzeum!

Świat zewnętrzny nie był zainteresowany tym egzotycznym i mało znanym stworzeniem. Czarny byk górski, którego tybetańskie plemiona udomowiły już 5000 lat temu, jest jednym z głównych źródeł ich pożywienia i ważną częścią ich religijnych rytuałów. W buddyjskich klasztorach mieszkańcy nie palą kadzidła, jak w innych częściach Azji, ale masło z mleka jaka.

• na każdego mieszkańca Tybetu przypada średnio czterech tych owłosionych stworzeń - 2, 77 miliona mieszkańców i 12 milionów jaków, podaje w swoim raporcie agencja EFE. Mięso jest tak lekkie i smaczne jak tradycyjna wołowina, ale bogate w odżywcze substancje.
• W północno-wschodnim Tybecie w prefekturze Nagqu, której wielkość odpowiada powierzchni Hiszpanii, ale liczba ludności jest sto razy mniejsza - czyli tylko około 400 tysięcy. W tym regionie, gdzie cudzoziemcy z trudem oddychają ze względu na wysokość 4500 metrów, jedna trzecia ludności zajmuje się hodowlą jaków. A większość rodzin mieszkających na farmach na pastwiskach żyje z pożywienia, które zapewnia przede wszystkim jak. „Jak jest dla nas wszystkim”, wyjaśnia Sangmu, młoda Tybetańska, która jest ubrana w klasyczną regionalną prążkowaną sukienkę i bez przerwy karmi cielaka.

Zabicie jaka jest problemem

Plany Tuano są sprzeczne z tybetańską tradycją buddyjską, zgodnie z którą zabicie zwierzęcia jest haniebnym czynem, i to do tego stopnia, że ​​rodziny bez wahania płaczą, kiedy zabijają jaka, nawet jeśli jest to dla własnego przetrwania.

Dlatego nie jest wcale niezwykłe, że Tybetańczycy jedzą tylko mięso z jaka, który nie padł z ręki człowieka, lub płacą rzeźnikowi, aby wykonał „brudną robotę”, i tym samym odciążył sumienie rodziny.

Istnieją dwa rodzaje jaków: majestatyczny dziki gatunek, który może mierzyć nawet dwa metry i ważyć tonę i jest zagrożony wyginięciem, oraz jego udomowiona wersja, która jest mniej więcej o połowę mniejsza i o połowę lżejsza. Krzyże jaka i bydła domowego Tybetańczycy nazywają dzo.