Kość Jaka jest najważniejszym materiałem tybetańskich modlitewnych malas i innych tybetańskich ozdób, jest to również najpopularniejszy amulet.

• świetna do produkcji bransoletek, naszyjników i korali
• piękny rozmiar, ręcznie robiona, więc rozmiar nie jest standardowy
• z tybetańskich kościanych luźnych koralików
• ręcznie robione, nie standardowe okrągłe koraliki,

WŁAŚCIWOŚCI KOŚCI - OCHRONNY AMULET

Chroni swojego nosiciela przed złymi wpływami, demonami, urokami, chorobami i nieszczęściami.

• kościane ozdoby są wysoce osobistą sprawą. Wchłaniają twoją energię i uczucia - dlatego są odpowiednie jako amulety i różne talizmany
• kość jest zaskakująco lekka. W przypadku uderzenia, np. o stal, może łatwo pęknąć
• w kontakcie z wodą nic się nie dzieje - tylko jeśli kość jest barwiona, kolor może powoli zanikać
• wszystkie ozdoby z kości (i nie tylko) są ręcznie robione. W warunkach, które są dla nas minimalnie dziwne.

A jeśli nosisz taki „ochronny amulet” regularnie, możesz się do niego zwrócić, kiedykolwiek w życiu jest Ci najtrudniej i potrzebujesz trochę wsparcia. Zgodnie z symboliką talizmanu przyciągniesz do swojego życia więcej miłości, zdrowia, szczęścia, bogactwa i ogólnej ochrony.

TYBETAŃSKIE DZIKIE JAKI

• zamieszkują górskie tereny na wysokościach od 3 000 do 6 000 metrów, a latem można je spotkać nawet na wysokościach od 5 000 do 6 000 metrów
• Jak jest narodowym skarbem. Zapewnia mięso, mleko, ser, a także odzież, która jest wykonana z włosów jaka. Dla tybetańskich nomadów wełna jaka jest również materiałem na ich namioty. Wszystko w tybetańskich namiotach-domach jest związane z jakami, a nawet odchody jaka można wykorzystać jako paliwo do ogrzewania tybetańskich nomadów i do wspierania ich gotowania. Jak jest również ważnym środkiem transportu i przewozu towarów. Jaki mają w Tybecie nawet swoje muzeum!

Świat zewnętrzny nie był zainteresowany tą egzotyczną i mało znaną dla nich istotą. Czarny wielbłąd górski, którego tybetańskie plemiona udomowiły już 5000 lat temu, jest jednym z głównych źródeł ich pożywienia i ważną częścią ich religijnych rytuałów. W buddyjskich klasztorach nie pali się kadzidła, jak w innych regionach Azji, ale masło z mleka jaka.

• na każdego mieszkańca Tybetu przypada średnio czterech tych owłosionych stworzeń - 2, 77 miliona mieszkańców i 12 milionów jaków, podaje w swoim raporcie agencja EFE. Mięso jest tak lekkostrawne i smaczne jak tradycyjna wołowina, ale bogate w składniki odżywcze.
• W północno-wschodnim Tybecie, w prefekturze Nagchu, której rozmiar odpowiada powierzchni Hiszpanii, ale liczba ludności jest sto razy mniejsza - czyli tylko około 400 tysięcy. W tym regionie, gdzie obcokrajowcy mogą oddychać tylko z trudem ze względu na wysokość 4500 metrów, jedna trzecia ludności zajmuje się hodowlą jaków. A większość rodzin mieszkających na farmach na pastwiskach żyje z pożywienia, które zapewnia przede wszystkim jak. „Jak jest dla nas wszystkim”, wyjaśnia Sangmu, młoda Tybetańska, która jest ubrana w klasyczną regionalną pasiastą sukienkę i nieustannie pilnuje stada.

Zabicie jaka jest problemem

Plany Tuana są sprzeczne z tybetańską tradycją buddyjską, zgodnie z którą zabicie zwierzęcia jest haniebnym czynem, do tego stopnia, że ​​rodziny bez wahania płaczą, gdy zabijają jaka, nawet jeśli jest to dla ich własnego utrzymania.

Dlatego nie jest wcale niezwykłe, że Tybetańczycy jedzą tylko mięso z jaka, które nie padło z ręki człowieka, lub płacą rzeźnikowi, aby wykonał „brudną robotę” i odciążył sumienie rodziny.

Istnieją dwa rodzaje jaków: majestatyczny dziki gatunek, który może mierzyć nawet dwa metry i ważyć tonę i jest zagrożony wyginięciem, oraz jego udomowiona wersja, która jest mniej więcej o połowę mniejsza i o połowę lżejsza. Krzyże jaka i bydła domowego Tybetańczycy nazywają dzo.