Kość Jaka jest najważniejszym materiałem tybetańskich modlitewnych malas i innych tybetańskich ozdób, jest to również najpopularniejszy amulet.

• świetna do produkcji bransolet, naszyjników i bransoletek
• piękny rozmiar, ręcznie robiony, więc rozmiar nie jest standardowy
• z tybetańskich kościanych luźnych koralików
• ręcznie robione, nie standardowe okrągłe koraliki,

ZDOLNOŚCI KOŚCI - OCHRONNY PRZEDMIOT, AMULET

Chroni swojego nosiciela przed złymi wpływami, demonami, złym urokiem, chorobami i nieszczęściami.

• kościane ozdoby są wysoce osobistą sprawą. Wchłaniają twoją energię i uczucia - dlatego są odpowiednie jako amulety i różne talizmany
• kość jest zaskakująco lekka. W przypadku uderzenia, np. o stal, może łatwo się rozpaść
• w kontakcie z wodą nic się nie dzieje - tylko jeśli kość jest barwiona, kolor może powoli zanikać
• wszystkie ozdoby z kości (i nie tylko) są ręcznie robione. W warunkach, które są dla nas co najmniej dziwne.

A jeśli nosisz takie „ochronne” rzeczy regularnie, możesz się do nich zwrócić, kiedykolwiek w życiu jest najtrudniej i potrzebujesz trochę wsparcia. Według symboliki talizmanu przyciągniesz do swojego życia więcej miłości, zdrowia, szczęścia, bogactwa i ogólnej ochrony.

TYBETAŃSKIE DZIKIE JAKI

• zamieszkują górskie tereny na wysokościach od 3 000 do 6 000 metrów, a latem można je znaleźć nawet na wysokościach od 5 000 do 6 000 metrów
• Jak jest narodowym skarbem. Zapewnia mięso, mleko, ser, a także odzież, która jest wykonana z włosów jaka. Dla tybetańskich nomadów wełna jaka jest również materiałem na ich namioty. Wszystko w tybetańskich namiotach-domach jest związane z jakami, a nawet odchody jaka można wykorzystać jako paliwo do ogrzewania tybetańskich nomadów i do wspierania ich gotowania. Jak jest również ważnym środkiem transportu i przewozu towarów. Jaki mają w Tybecie nawet swoje muzeum!

Świat zewnętrzny nie był zainteresowany tym egzotycznym i mało znanym stworzeniem. Czarny ssak z gór, którego tybetańskie plemiona udomowiły już 5000 lat temu, jest jednym z głównych źródeł ich pożywienia i ważną częścią ich religijnych rytuałów. W buddyjskich klasztorach zamiast kadzidła, jak w innych częściach Azji, używa się masła z mleka jaka.

• na każdego mieszkańca Tybetu przypada średnio czterech tych owłosionych stworzeń - 2,77 miliona mieszkańców i 12 milionów jaków, podaje w swoim raporcie agencja EFE. Mięso jest tak delikatne i smaczne jak tradycyjna wołowina, ale bogate w substancje odżywcze.
• W północno-wschodnim Tybecie, w prefekturze Nagchu, której wielkość odpowiada powierzchni Hiszpanii, ale liczba ludności jest sto razy mniejsza - czyli tylko około 400 tysięcy. W tym regionie, gdzie cudzoziemcy mają trudności z oddychaniem ze względu na wysokość 4500 metrów, jedna trzecia ludności zajmuje się hodowlą jaków. A większość rodzin mieszkających na farmach na pastwiskach żyje z pożywienia, które zapewnia przede wszystkim jak. „Jak jest dla nas wszystkim”, wyjaśnia Sangmu, młoda Tybetańska, która jest ubrana w klasyczny regionalny pasiasty strój i bez przerwy pilnuje stada.

Zabicie jaka jest problemem

Plany Tuana są sprzeczne z tybetańską tradycją buddyjską, zgodnie z którą zabicie zwierzęcia jest haniebnym czynem, do tego stopnia, że rodziny bez wahania płaczą, gdy zabiją jakiegoś jaka, nawet jeśli byłoby to dla własnego przetrwania.

Dlatego nie jest wcale niezwykłe, że Tybetańczycy jedzą tylko mięso z jaka, które nie padło z ręki człowieka, lub płacą rzeźnikowi, aby wykonał „brudną robotę”, oszczędzając tym samym sumienie rodziny.

Istnieją dwa rodzaje jaków: majestatyczny dziki gatunek, który może mierzyć nawet dwa metry i ważyć tonę i jest zagrożony wyginięciem, oraz jego udomowiona wersja, która jest mniej więcej o połowę mniejsza i o połowę lżejsza. Krzyże jaka i bydła domowego Tybetańczycy nazywają dzo.